عماد افروغ: سکوت و مصلحت که باشد، اموی ها زاده می شود

عماد افروغ معتقد است که کشور را فقط یک شخص و رهبر نمی تواند اداره کند، بلکه اداره آن مسئولیت همه است. وی که یکشنبه شب در یک برنامه زنده تلویزیونی صحبت می کرد می گوید: بخشی از مشکلات به مردم بر می گردد چون اعتماد بیشتر از حد می کنند و نظارت ندارند و بخشی هم به ناظران برمی گردد. این استاد دانشگاه در خصوص امکان بازگشت به شرایط قبل از انقلاب ادامه می دهد: مگر امکان دارد مثل قبل از انقلاب شویم. باید برای توضیح این مساله باید بگویم از درون نظام نبوی و علوی اموی ها زاده شدند. چون سکوت شد و مصلحت اندیشی کردند. او ادامه می دهد: اگر قرار است جا پای امام علی(ع) بگذاریم باید مانند ایشان باشیم. ایشان در نامه ای به معاویه می گویند اگر خواسته باشم از تو سیاستمدارتر هستم اما چه کنم که دستم بسته است. اگر ما هم خواسته باشیم سیاست‌مان مانند حضرت علی(ع) باشد باید دستمان بسته باشد اما بعضی ها دستشان باز شده است. افروغ می گوید: هرکسی در معرض نظارت و نقد قرار نگیرد از قاعده مندبودن خارج می شود. این استاد دانشگاه ادامه می دهد: اشتباهی که کرده ایم و هنوز مرتکب می شویم این است که قدرت یعنی قدرت رسمی و از قدرت غیررسمی غافل می شویم. وی بر این باور است که اگر مکانیزم فعالی را که حکومتی نباشد از دست می دهیم و این شکاف دارد ما را به جایی می رساند که ما فراموش کنیم ما وکیلیم و قیم نیستیم. این استاد دانشگاه و نماینده پیشین مجلس در بخشی از سخنانش تصریح کرد: الان تفاسیری درباره «مردم» می بینیم که مردم واجد حقی نیستند و از سر تکلیف با آنها مواجه می شوند. وی در مورد عدم حضورش در مجلس هفتم می گوید: وقتی دوره هفتم برای نمایندگی مجلس ثبت نام نکردم عده ای درباره نیامدنم سئوال کردند، گفتم هر روز دیوار مصلحت کوتاه تر شده است. این استاد دانشگاه می افزاید: قدرت فعل مشروط و ابزار است. برخی اوقات قدرت جای اخلاق را می گیرد که این خطرناک است. عماد افروغ در مورد خبرگان معتقد است: در مورد خبرگان که بحثی کارشناسی است واقعا این سئوال مفهومی را میخواهم مطرح کنم که فقط فقها خبره هستند؟. فقط حکم شناسی باید ورود داشته باشد و موضوع شناسی اهمیتی ندارد؟ اقتصاد شناس، فیلسوف، جهان شناس و.. نباید حضور داشته باشد. وی به حوزه های علمیه امید دارد و می گوید: حوزه علمیه ما پیش از انقلاب مستقل بود و منبع خوبی برای بسیج توده ها بود ولی بعد از انقلاب نقش نظارت و نظریه پردازی را با تصدی گری فراموش کرد. افروغ معتقد است: مستقل بودن حوزه علمیه شرط اساسی نقد است. نهادهای روشنفکری دینی ما باید تقویت شوند. باید هزینه اش را بدهند مانند همان چیزی که قبل از انقلاب اتفاق افتاد. این استاد دانشگاه در ادامه به نقش نهادهای مدنی می پردازد و ادامه می دهد: اگر نهادهای ناظر مدنی ما فعال باشند بخشی از نظارت انجام می شود. وی معتقد است که جامعه مدنی ما طیفی است و قطبی نیست ولی جامعه مدنی موجود در کشور ما قابلیت های زیادی دارد ولی متشکل و نهادمند نشده است