Samiye Alemipasand, wife of Peyman (Amin) Chalaki spent Nowruz with their 7-year old daughter Mana in front of Evin prison.

رنج بانوان سرزمینم ؛ سمیه عالمی پسند همسر پیمان (امین) چالاکی به همراه مانا دختر ۷ ساله شان سال نو را در کنار زندان اوین تحویل کرده است، از بی قراری های مانا می گوید: مانا خیلی به آمدن پدرش در تعیلات عید دل بسته بود و الان خیلی بی قرار است. دختربچه ای در این سن با وابستگی عاطفی زیاد به پدرش، بسیار حساس است. حالا این بچه کوچک هم در تعطیلات عیدش به جای اینکه مانند دیگر هم سن و سالانش خوش باشد و نوروز را جشن بگیرد، پا به پای من به در زل زده که آیا پدرش می آید یا نه.

سمیه عالمی پسند دل تنگی های خود را این چنین به تصویر می کشد : شبهایی که دلم میگیره و بامانا میریم پشت اوین خدا رو شکر می کنم که اینقدر دور نیستیم و می تونیم هنوز صدای قلب ونفس همدیگه رو از پشت اون دیوارهای بلند حس کنیم وهمون موقع یاد دلهایی می افتم که دیگه زمانی برای انتظار براشون نمونده.تنها کاری که از دستم برمیاد اینکه برای آرامششون دعا کنم.

او در مورد ملاقات مانا و همسرش می نویسد : روزگار غریبی است نازنین!
دیدن اشکهای مانای صبورم در آغوش پدر از پشت کابین ملاقات سخت بود. پدرش رو محکم بغل کرده بود و می بوسید واشک می ریخت . شاید چون می دونست که دقایقی بیشتر نخواهد بود این لمس عاشقانه پدر و انتظار هرشب او برای آمدنش به خانه ....
اما به او گفتم که آنقدر استوار باش دلبندم در مسیر پدر و همه دوستان دربندش تا روزی رو بسازی که دیگه هیچ کودکی برای آغوش پدر ومادر دربند خود نگرید

پيمان ( امين ) چالاكي ( متولد سال 1357 تهران ) مهندس متالوژی ، فعال سیاسی و کارگری و زندانی سیاسی است

She speaks of Mana’s restlessness: “Mana was so looking forward to seeing her father for Nowruz and was very disappointed when it did not happen. A girl her age who is very emotionally attached to her father becomes very sensitive. Now instead of having fun during the Nowruz celebrations like other children her age, this young child has to just like me, worry and wonder if her father will come home or not.”

Samiye Alemipasand explains her sadness: “On nights that I become very melancholy, I go behind the walls of Evin prison with Mana and I thank god that we are close enough to be able to feel each others’ heart beats from behind the walls of the prison. I remember those who have no hope left and all I can do is pray for their peace.”

She writes about the visitation between her daughter Mana and her husband: “These are strange days. Seeing my dear Mana’s tears in her father’s arms, from behind the visitation cabin window was hard for me. She was holding her father tightly, kissing him, and shedding tears. Maybe she was this emotional because she knew she had only a few minutes with her father and she had spent so much time hoping he would come home.

But I told her, ‘be patient and strong my love, so you can help bring the day when no child will shed tears for his/her imprisoned father or mother.’”

Peyman (Amin) Chalaki (born 1978 in Tehran) is a metallurgical engineer, political and labor activist, who is a political prisoner at Evin prison. He served as an official in Mousavi’s election campaign in the city of Saveh.