دولت فاشیستی همچون خیاطی می ماند که یک جامه بدشکل و زشت قواره ای دوخته و مصمم است که آن را با خودکامگی به تن همه افراد جامعه کند.
با خودکامگی و سرکوب می توان انسان ها را از خیابان های خشمگین به خانه ها فرستاد، اما نمی توان آدم ها را کوچک و خوار کرد و جامعه را تغییر ماهیت داد.پرسش این است: با این وطن سوخته آیا می توان سیاسی نبود؟