درخواست تحقیق درباره چگونگی مرگ یک وبلاگ‌نویس در اوین

سازمان گزارشگران بدون مرز خواستار تحقیقات فوری در باره چگونگی مرگ یک وبلاگ نویس ایرانی در زندان اوین شد.

این سازمان اعلام کرد: "مرگ امیدرضا میرصیافی یادآور این حقیقت تلخ است که حکومت ایران یکی از خشن ترین حکومت های دنیا برای روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان است".

وکیل آقای میرصیافی نیز مرگ او را تأیید کرد.

محمد علی دادخواه، روز چهارشنبه ۲۸ اسفند (۱۸ مارس) توسط پزشکی که خود در زندان اوین زندانی است، از مرگ موکلش با خبر شده بود.

به گفته آقای دادخواه، دکتر حسام فیروزی در تماس با او گفته است که صبح روز چهارشنبه متوجه حال ناخوش آقای میرصیافی شده و او را به بهداری زندان منتقل کرده است، اما به گفته او مقامات بهداری زندان از انتقال آقای میرصیافی به بیمارستانی در خارج از زندان خودداری کرده اند.

گفته می شود آقای میرصیافی دچار افسردگی عمیق بود و در زندان دارو مصرف می کرد.

سازمان گزارشگران بدون مرز خواستار تشکیل کمیسیونی مستقل برای بررسی دلایل مرگ او شده است.

من یک وبلاگ نویس فرهنگی هستم نه سیاسی. در بین تمام مطالبی که در وبلاگم منتشر کرده ام، فقط دو یا سه تا از آنها طنزآمیز بود. من قصد توهین به کسی را نداشتم

امیدرضا میرصیافی
این دومین مورد از مرگ زندانیان سیاسی ایران در هفته های اخیر است.

امیرحسین حشمت ساران نیز که به جرم تشکیل سازمانی به نام "جبهه اتحاد ملی" در زندان رجایی شهر کرج زندانی بود، روز ۱۶ اسفند در اثر بیماری قلبی درگذشت و وکیل او مسئولان زندان را به ‘مسامحه و غفلت آشکار' در باره سلامت او متهم کرد.

دادگاه انقلاب ایران امیدرضا میرصیافی را به تبلیغ علیه نظام و توهین به آیت الله خمینی و آیت الله خامنه ای متهم کرده بود.

او مطالب خود را در وبلاگی به نام روزنگار می نوشت که دیگر در دسترس نیست.

آقای میرصیافی از روز ۱۹ بهمن (۷ فوریه) به زندان انتقال یافت، در حالی که حکم محکومیت او به وکیلش ابلاغ نشده بود.

او به سازمان گزارشگران بدون مرز گفته بود: "من یک وبلاگ نویس فرهنگی هستم نه سیاسی. در بین تمام مطالبی که در وبلاگم منتشر کرده ام، فقط دو یا سه تا از آنها طنزآمیز بود. من قصد توهین به کسی را نداشتم".

گزارشگران بدون مرز می گوید او در آخرین ای میلی که برای این سازمان فرستاده نوشته است: "خیلی نگران هستم. بحث از دو سال و نیم زندان نیست بلکه بحث بر سر به هدر رفتن عمرم است و اینکه پس از زندان دیگر روحیه و رمقی ندارم، چون آدم حساس و احساساتی هستم و هرگز دنبال این نبوده ام تا با رفتن به زندان و درست کردن پرونده و ایجاد هیاهو از خودم قهرمان بسازم (....) فقط آرزو دارم زندگی ام به روال عادی بازگردد و بتوانم ادامه تحصیل و کار دهم و به همان فعالیت های فرهنگی و هنری خودم بپردازم".